[av_one_full first min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px' padding=’0px' border=” border_color=” radius=’0px' background_color=” src=” background_position=’top left' background_repeat=’no-repeat']
[av_textblock size=” font_color=” color=”]
Nóra Hajós // Logomotion
To właśnie w komunikacji spełnia się sens Logomotion – opowiadanie to przede wszystkim ciało, umysł i intencja opowiadającego oraz zwrócone ku temu opowiadaniu słuchanie. Trudno stwierdzić, co jest pierwsze – słowo czy inspiracja ruchem. Być może przychodzą one równolegle, wraz z podświadomą, wyczuwalną instynktownie chęcią wypowiedzenia jakiejś treści, emocji?
Wojciech Mochniej // Improwizacja
Chodzenie. Każdy krok to jakaś długość, przyłożenie ciężaru, kształt, nacisk stopy…Ważna jest obserwacja, co się dzieje z moim ciałem. Tu zaczyna się improwizacja. Wchodzisz, kiedy jesteś gotów.
Milan Kozanek // Contact Improvisation – „Giving and taking”
Głowa zwisa kilka centymetrów nad ziemią. Spoczywa w rękach partnera. Pozwala na to, by poczuć jej ciężar. Poczuć, jak czaszka jest połączona z kręgosłupem, w jaki sposób jest osadzona na nim. Badanie i manipulowanie czaszką. Nie robić niczego wbrew partnerowi, włączyć kolejno pracę innych części układu kręgosłupa – włączyć miednicę, by wspomóc podążanie za impulsami i doprowadzić do wstania. Następnie użyć innych płaszczyzn ciała do inicjowania ruchu partnera. Ten, który porusza jest coraz mniej aktywny. Inicjowanie ruchu przejmuje osoba poruszana.
„Energy is abstract, body is concret. It’s very exact where my energy must go”.
Zuna Vesan Kozankova // New dance – „Breathing bones”
Powoli przestajemy się ruszać i zostaje tylko echo tego ruchu w kościach. Zostajemy z wyobrażeniem dużej ilości korytarzy, gąbczastą strukturą kości i krążącą po tych korytarzach energią, echem rytmu. „Thanks to your bones to being strong enough, that they have enough space inside. Thanks to your muscles to be a part and let the bones do their job”. „Is that logic to your body?”
Ditte Berkeley i Przemysław Błaszczak // „Inside out. Ciało i głos”
„Piękno jest w oczach tego, który patrzy”. Spoiwem warsztatu była idea powrotu do tego, co pierwotne – w ruchu i głosie. Piękno jako kategoria estetyczna, związana z obiektywnym, skonstruowanym społecznie sądem, została tu zamieniona na pojęcie tego, co własne, indywidulane w ekspresji. Własny głos. Powrót do dźwięku. Dźwięku z ciała. Z własnego ciała. Powrót do ciała.
Iwona Olszowska // Organiczna ekspresja anatomii w oparciu o BMC
Gruntowne wprowadzenie w zagadnienia anatomii i biochemii ciała – zarówno poprzez rozmowy, odpowiadanie na szereg pytań, jak i pełną teczkę materiałów wizualizujących treść warsztatów – posłużyło do powolnego wkraczania w somatyzację ciała, wyczuwania poszczególnych jakości i różnic w pracy z różnymi organami. Sercem odczuwany ruch.
Kuba Adamowski // Parkour
Najważniejsze to się nie bać. Decyzja – punkt – skok. Oprócz oswajania przestrzeni publicznej, oswojeniu ulec musiał również strach. Niemożliwa jest jego eliminacja – to bardziej wykorzystywanie strachu do popychania własnego ciała poza granicę przewidywalności. Intensywność praktykowania „biegu przez” to w końcu próba przekroczenia siebie, przyzwyczajeń, sprawdzian możliwości.
Lekcje otwarte:
Natalia Iwaniec // GAGA
Intensywny, wibrujący ruch. „Travelling sensations”. Rozedrgane, wulkanicznie pulsujące wibracje GAGI.
Nora Hajós // Material for spine
Spokój. Medytacja kręgosłupa. Materiał na niejedną opowieść.
Wojttek Mochniej // Organic dance technique
Organiczność – mechanika – ciało. To nie metoda, to sposób na zdrowy, witalny ruch.
Iwona Olszowska // „Fall in dance improvisation with Isadora Duncan”
Ciężar – inercja – efekt. Impuls, grawitacja, uniesienie i powrót. Total!
„Taniec to jedna z niewielu dziedzin, w której można się jednocześnie zatracać i odnawiać”.
Laboratoria:
Laboratorium „Taneczny umysł” – Tomasz Ciesielski
Laboratorium inspirowane wydaną w 2014 r. książką Tomka Ciesielskiego pt. Taneczny umysł. Teatr ruchu i tańca w perspektywie neurokognitywistycznej. Idealna forma promowania badań z zakresu współczesnego tańca i ruchu, angażująca uczestników, pobudzająca pytania. Laboratorium niewątpliwie stworzyło okazję, by otrzymać realne narzędzia do sprawdzania różnorodnych zjawisk, a także weryfikowania przydatności pewnych spostrzeżeń dla efektywniejszej pracy tancerzy i choreografów.
Laboratorium „Podróż zmysłów” – Alicja Miszczor-Jobda
Otaczanie ciała. Dłonie – ruch – przestrzeń wokół partnera. Kontakt z partnerem jako konsekwencja ruchu. Dotyk dany komuś sprzężony z dotykiem dla siebie. Ciało jako Całość. Poczucie miękkości, delikatności. Integracja.
Laboratorium „Ubierania ruchu” – Kasia Stasiak
Poza mile spędzonym czasem, Kasia Stasiak zwróciła uwagę na konieczność świadomego konstruowania scenicznego wizerunku i profesjonalizacji pracy tancerzy i choreografów. Po to, by eksponować walory ruchu i skutecznie tuszować to, co zaburza odbiór i wprowadza na scenę nieporozumienia.
[/av_textblock]
[/av_one_full]